Epoka rydwanów

RYDWAN W ASYRII W OKRESIE NOWOASYRYJSKIM

Epoka rydwanów kończyła się wraz ze schyłkiem epoki brązu. Warto jednak powiedzieć kilka zdań o rydwanach państwa Nowoasyryjskiego. Choć Asyryjczycy byli głównymi popularyzatorami użycia kawalerii na Bliskim Wschodzie nadal używali wozów bojowych. Przypuszcza się, że rydwany pozostały dominującą bronią we wczesnej epoce żelaza ze względu na psychologiczny i socjologiczny aspekt, gdyż upatrywano w nich wielką siłę[20].

Zmiany w zakresie wykorzystywanej techniki pozwoliły asyryjskim kowalom na zaprojektowanie mocniejszych rydwanów, w których po­dobnie jak w pojazdach egipskich przesunięto oś z kołami ze środka na tył. Wynalazek metalowego podwozia, na którym spoczywała lekka, drewniana konstrukcja, pozwolił zbudować bardzo zwrotny i szybki pojazd. Ponadto dodano do kół rydwanów śmiercionośną broń – kosy. Wykształciły się dwa rodzaje rydwanów: ciężki nawet czasami czteroosobowy,  na dwóch wielkich kołach, ciągnięty przez cztery konie i lekki, dwuosobowy służący jako platforma strzelnicza.

Rydwanów używano w centrum formacji bitewnej – jako siły uderzeniowej, albo też na skrzydłach dla dokonania manewru cęgowego (w tym najczęściej wypadku wraz z kawalerią). Zagony kawaleryjsko-rydwanowe pozwalały na prowadzenie szybkich, zaskakujących nieprzyjaciela kampanii[21].