Ustrój Rzymu w Epoce Królów

Omawiając ustrój w tej epoce królów należy zacząć od najniższej „cegiełce” budującej ten system, jakim była rodzina. W okresie archaicznym bardzo ważną rolę pełniła familia (rodzina rzymska). Na czele takiej rodziny stał ojciec rodu zwany paterfamilias. Miał on olbrzymią władzę. To on decydował o życiu i śmierci członków rodu, mógł ich sprzedawać i karać jak tylko mu się to podobało. Paterfamilias dowodził również majątkiem, pełnił funkcje sędziego samodzielność nadzorował kultem w rodzinie. Syn samodzielność uzyskiwał dopiero po śmierci ojca. Większa liczba rodzin tworzyła gens (ród).

Imię Rzymian składało się z trzech części. Przykładem będzie jedna z najsłynniejszych postaci żyjącej u schyłku republiki Caius Iulius Caesar (Gajusz Juliusz Cezar).

Caius – pierwszy człon był imieniem własnym

Iulius – drugi oznaczał ród w tym przypadku Juliuszy.

Caesar – przydomek

Rody w czasie zagrożenia jednoczyły się i stawały do walki razem.

Tribus

Romulus według tradycji podzielił lud rzymski na trzy tribus. Każda z tribus składała się z 10 curii. Były one stworzone na podstawie podziału geograficznego.

Curie

Jest znacznie lepiej udokumentowane niż istnienie tribes. Ich historia jest znacznie dłuższa, bo przetrwały aż do czasów cesarstwa. Curia wyraz indoeuropejski oznaczała tyle, co zgromadzenie ludzi. Przypuszcza się, że mieszkańcy od najdawniejszych czasów schodzili się z wiosek, aby omawiać swoje wspólne sprawy i odprawiać ceremonie religijne. Każda miała naczelnika, a przynależność do nich była dziedziczna. Podobny odpowiednik do rzymskich curii są fyle Ateńskie. Było ich 30. Każda stanowiła bazę rekrutacyjną 100 piechurów, czyli jednej centurii oraz 10 jeźdźców Łatwo jest, więc wyliczyć, że ówczesna armia Rzymska miała 3000 piechurów oraz 300 żołnierzy na koniach.