Międzynarodówka (Komintern)

Powstała  ona na Kongresie w Moskwie w dniach 2-6 III 1919 z inicjatywy  Trockiego i  Lenina w celu przygotowania rewolucji światowej. W 1920 ustalono strukturę wewnętrzną organizacji i ogłoszono 21 warunków koniecznych do przyjęcia do Kominternu. Było to m.in. wspieranie Rosji Sowieckiej w walce z kontrrewolucją, prowadzenie legalnej i nielegalnej walki o władzę w swoim kraju.

Uchwały Komitetu Wykonawczego, który stał na czele Kominternu, były obowiązujące dla wszystkich partii członkowskich. Pierwszym przewodniczącym został G.J. Zinowjew. Komintern był instrumentem sowieckiego wywiadu, dywersji i propagandy. Najbardziej niebezpieczna była koncepcja frontów ludowych skupiających całą rewolucyjną i reformistyczną lewicę w poszczególnych krajach w celu walki z faszyzmem i nazizmem.

W czasie hiszpańskiej wojny domowej Komintern organizował pomoc dla republikanów. Po pakcie Ribbentrop-Mołotow oskarżał Anglię i Francję o prowadzenie agresywnej polityki wobec Hitlera. Uprawiano też propagandę pacyfistyczną. Komintern rozwiązano w 1943.