Julius Benda
ur. w 1838 r. w Rudach. Wybitny architekt. Jak sam wspominał, swe zainteresowania sztuką, a w szczególności architekturą zawdzięczał swym rodzinnym stronom. Od najmłodszych lat był zafascynowany rudzkim kompleksem klasztorno-pałacowym. Po ukończeniu gimnazjum udał się by studiować architekturę do Monachium, następnie do Berlina. W trakcie studiów berlińskich otrzymał stypendium jako wybitny, jeden z najlepszych studentów. Miał więc dzięki temu okazję do odbycia kilku wielomiesięcznych wyjazdów naukowych do państw niemieckich, Włoch i Francji. Zapoznał się tam gruntownie z teorią i praktyką nowoczesnego budownictwa oraz ze współczesnymi i historycznymi formami i stylami architektonicznymi. Po skończeniu studiów osiadł na stałe w Berlinie, otwierając prywatne biuro architektoniczne wespół z Gustawem Ebe, jednym z najlepszych architektów niemieckich końca XIX w. Trzeba przyznać, że to właśnie w dużej mierze za sprawą Bendy i Ebego architektura niemiecka odeszła od klasycystycznych form Schinkla, rozwijając wielość i różnorodność form historycznych. W stolicy cesarstwa niemieckiego powstało szereg reprezentacyjnych budowli projektu Bendy, całe ciągi wspaniałych kamienic przy Wilhelmstrasse, Regentenstrasse, willi bogatych przemysłowców, arystokratów i kupców. Jego autorstwa było także kilka monumentalnych budowli, postawionych na jednym z najważniejszych placów Berlina, Leipziger Platz. Ostatni ze wspomnianych projektów zrealizowano w latach 1881-1888, w stylu późnego renesansu włoskiego. Na początku lat 90. XIX w. Benda przeniósł się do Darmstadt, gdzie w Wyższej Szkole Budowlanej otrzymał stanowisko docenta. Tam też zmarł 6 VI 1897 r.
Piotr Sput