Valeska Buchwald
Ur. 10 XI 1862 r. jako Valeska Cusig w Borucinie w pow. raciborskim. Jej ojciec był właścicielem majątku, wchodzącego później w skład majoratu ks. Lichnowskich w Kuchelnie. Lata dziecięce spędziła w Wielkopolsce na granicy Królestwa Kongresowego. Do 1879 r. uczyła się na pensji w Jaworze. Po zamążpójściu mieszkała w Kassel a od 1930 r. w Berlinie. Znajomość języka polskiego i rosyjskiego umożliwiła jej dokonywanie tłumaczeń zarówno z języka polskiego jak i z rosyjskiego. W 1897 r. wydała w Berlinie pierwszy zbiór nowel „Flammen” („Płomienie”), w 1903 r. następne nowele pod zbiorczym tytułem: „Wenn Frauen lieben” („Gdy kobiety kochają”). W latach następnych wyszły trzy zbiory opowiadań. Wydała także kilka powieści m.in.: „Hedda Faddenrechts Geheimnis” („Tajemnica Heddy Faddenrecht”), czy „Die Erbin von Gelsenstein” („Dziedziczka Gelsensteinu”). Ta ostatnia powieść, właściwie romans, została wydana jeszcze w 1950 r. Zmarła po 1934 r. prawdopodobnie w Berlinie.
Paweł Newerla