Richard Ottinger
ur. 2 II 1879 r. w Bielawie. Błyskotliwy dyrygent, muzykolog, kompozytor, nauczyciel muzyki. Uczęszczał do średniej szkoły muzycznej w Lądku Zdroju oraz do seminarium nauczycielskiego w Bystrzycy Kłodzkiej. Następnie studiował w Akademii Muzycznej w Berlinie. Skończył ją z wyróżnieniem, a na jego dyplomie odnotowano znaczącą uwagę „Er ist ein Dirigent von Geburt” (ma wrodzone zdolności dyrygenckie). Po studiach pracował początkowo jako nauczyciel w seminariach nauczycielskich w Pyskowicach i Głubczycach. W 1907 r. trafił do Raciborza, zostając wykładowcą w tutejszym seminarium nauczycielskim. W latach 20. XX w., po likwidacji tejże placówki, został nauczycielem Państwowego Królewsko-Ewangielickiego Gimnazjum w Raciborzu. Jako nauczyciel muzyki i śpiewu był niezwykle szanowany i lubiany. Wiele w tym czasie komponował, dyrygował szkolnym chórem i orkiestrą. W 1915 r. otrzymał zaszczytny tytuł Królewskiego Dyrygenta Muzycznego (Königlicher Musikdirektor). Sprawował też wiele innych funkcji. Był m.in. wizytatorem i doradcą pedagogicznym wyższych szkół górnośląskich w zakresie szkolenia, zajęć muzycznych i śpiewu, członkiem państwowej komisji egzaminacyjnej dla nauczycieli muzyki. Poza tym prowadził przez wiele lat 2 największe, najlepsze i najbardziej zasłużone raciborskie chóry; „MGV Liedertafel 1834 Ratibor” (Męskie Towarzystwo Śpiewacze Liedertafel 1834 Ratibor” i „Singakadiemie Ratibor” („Akademia śpiewacza Racibórz”). Obydwa doprowadził do niezwykle wysokiej klasy artystycznej. Koncertowały one regularnie nie tylko w Raciborzu i na Śląsku, ale także poza granicami prowincji, odnosząc sporo sukcesów oraz zdobywając wiele nagród, wyróżnień i innych laurów w konkursach, festiwalach i innego rodzaju imprezach. Ottinger wprowadził do ich repertuaru klasyczne dzieła chóralne oraz na chór i orkiestrę najwybitniejszych twórców w dziejach muzyki, m.in.: Pasje Jana i Mateusza, J. S. Bacha, Msza C-Dur, IX symfonia, fantazje chóralne Beethowena, rapsodie, Requiem niemieckie Brahmsa, IX symfonia, Te Deum Brucknera, Pory roku i Stworzenie Świata Haydna, Św. Elżbieta Liszta, Elias, Paulus Mendelssohna - Bartholdy’ego, msza C-Moll, Requiem Mozarta, Msza As-Dur, Sabat mater, psalm nr 23 i 35 Schuberta, Heldenlied Richarda Strausa, Requiem Verdiego, Latający Holender, Tannhäuser, Meistersinger, Parsifal, Richarda Wagnera. W programie miano także dzieła Hegara, Lorenza, Rheinberga, Schumanna, Thiela, Tinela czy Wolffa-Ferrari. W 1945 r. Ottinger, tak jak większość raciborzan, został z miasta ewakuowany. Po zajęciu Raciborza przez Rosjan powrócił tu jednak. Został aresztowany i osadzony w cieszącym się złą sławą obozie dla Niemców, w byłym domu strzeleckim (obecnie dom kultury Rafako). Przez obóz ten przewinęło się tysiące Niemców z Raciborza i okolicy. Ottingera trzymano tam 7 tygodni. Został wypuszczony na wolność w sierpniu 1945 r. Pobyt w obozie nadwerężył jego słabe zdrowie. Zmarł 30 IX 1945 r. w wyniku długotrwałego zapalenia płuc, na które zachorował w obozie. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu „Jeruzalem”. Według opinii mu współczesnych, był najwybitniejszym muzykologiem i dyrygentem Raciborszczyzny I połowy XX w.
Piotr Sput