Bernhard Proskauer
ur. 8 stycznia 1851 r. w Raciborzu. Światowej sławy biolog, chemik, bakteroilog. W 1877 r. ukończył studia chemiczne w Berlinie. Tam też rozpoczął prace w charakterze pracownika naukowego w Urzędzie Zdrowia Rzeszy. W 1880 r. zetknął się on po raz pierwszy z Robertem Kochem, współtwórcą współczesnej bakteriologii, odkrywcą laseczki wąglika, prątka gruźlicy, przecinkowca cholery, późniejszym laureatem nagrody Nobla. Możemy przypuszczać, że Proskauer współpracował z Kochem przy pracach nad wykryciem prątka gruźlicy. W 1885 r. został kierownikiem Wydziału Higieny na Uniwersytecie Berlińskim. W uznaniu zasług i osiągnięć został mianowany w 1890 r. profesorem. Należał, wraz z Robertem Kochem, do współtwórców otwartego rok później w Berlinie Instytutu Chorób Zakaźnych. Długoletnia praca w instytucie była okresem najściślejszej współpracy dwóch wielkich uczonych; Kocha i Proskauera. W tym instytucie, w 1901 r., Proskauer stworzył od podstaw wydział chemiczny, zostając jego pierwszym kierownikiem. Jego osiągnięcia w pracy naukowej, szczególnie w dziedzinie biologicznego oczyszczania ścieków, uzdatniania wody, dezynfekcji i ogólnie pojętej bakteriologii przyniosły mu niebywały rozgłos, tytuł Tajnego Radcy Prawnego, wiele zaszczytnych tytułów, stanowisk honorowych oraz stanowiska dyrektorialne w centralnych urzędach kontroli higienicznej i profilaktyki przeciwzakaźnej w Berlinie. Był członkiem wielu stowarzyszeń naukowych, autorem wielu, stojących na znakomitym poziomie, opracowań i rozpraw naukowych. Zmarł 24 VII 1915 r. w Berlinie.
Piotr Sput