Max Schlossarek

ur. 25.09.1884, zm. 30.01.1968

ur. 25 IX 1884 r. w Hulczynie (wówczas powiat raciborski). W 1905 r. uzyskał maturę w raciborskim gimnazjum i studiował filozofię i filologię klasyczną na uniwersytecie wrocławskim. Na podstawie dysertacji „Temporum et modorum syntaxis Terentiana” („Czasy i miary składni Terencjusza”; Terencjusz - wybitny komediopisarz rzymski) w 1908 r. uzyskał doktorat Uniwersytetu Wrocławskiego. Był profesorem gimnazjalnym w Katowicach, Wrocławiu i Monachium. W 1926 r. wydał zbiór prac: „Neudeutscher Humanismus” („Nowoniemiecki humanizm”). Wśród 20 jego dzieł przeważają prace z zakresu filologii klasycznej, jak: „Sprachwissenschaftliche vergleichende Kasusbetrachtungen im Lateinischen und Griechischen” (Porównawcze językoznawcze rozważania nad przypadkami w łacinie i grece”) - Breslau 1913 r.; „Germania Latina. Lateinisches Lesebuch auf deutscher Grundlage” („Niemiecka Łacina. Wypisy łacińskie na podstawie języka niemieckiego”) - kilka wydań w latach 1927-1929; „Schola Graecae” („Wykłady z języka greckiego”) - 1928-1930, kilka wydań; „Latein. Syntax” („Składnia łacińska”) - Breslau 1929 r.. Wydał także dzieła na pograniczu psychologii i filozofii: „Konzentration, Humanismus, Leben. Erlösung und Selbstbeherrschung” („Koncentracja, humanizm, życie. Wyzwolenie i panowanie nad sobą”) - Breslau 1933 r.; czy „Spontanismus, Panhumanismus, Pankosmos und Palingenesia: Das neue naturwissenschaftliche Weltbild und eine naturwissenschaftlich-humanistische Weltanschauung als Grundlage einer humanistischen Philosophie” („Dobrowolność, panhumanizm, pankosmos i palingeneza - Nowy obraz świata w świetle nauk przyrodniczych i przyrodniczo-humanistyczny światopogląd jako podstawy nowej filozofii humanistycznej”) - München 1956/57 r. Zmarł 30 I 1968 r. w Monachium.

Paweł Newerla