Emil Drobny
Ur. 15 VI 1889 r. w Tworkowie k. Raciborza. Syn Andrzeja i Pauliny zd. Białas. W 1903 r. wstąpił do zgromadzenia w Nysie, studia filozoficzne i teologiczne odbył w tymże mieście i w seminarium w Mödling k. Wiednia. Po przyjęciu w 1914 r. święceń kapłańskich był polowym kapelanem szpitala w Wilnie. Następnie wyjechał do Niemiec, a po I wojnie światowej zamieszkał w Bytomiu, gdzie z R. Szajcą współpracował w redagowaniu czasopism „Skarb Rodzinny”, „Dzwonek Maryi”, „Posłaniec Niedzielny” i „Kalendarz Królowej Apostołów”. Od 1923 r. mieszkał w Rybniku, gdzie założył Towarzystwo Ziemi Rybnickiej, był opiekunem, kapelanem harcerzy, redagował „Dzwonek Maryi” (1924-35), a od 1934 r. wydawał regionalne czasopismo historyczne „Ziemia Rybnicka”. W domu zakonu werbistów założył bibliotekę starodruków, muzeum pamiątek śląskich z czasów plebiscytu i powstań śląskich oraz muzeum misyjne z eksponatami z Chin, Nowej Gwinei, Japonii i Afryki. W 1939 r. przez Rumunię, gdzie zorganizował w Craiora szkolnictwo polskie, udał się do Rudezji i tam w gimnazjum Gatooma pracował wśród tubylców i uchodźców polskich. Wizytator szkolnictwa polskiego. W czasopismach zamieszczał artykuły z historii dziejów Śląska. W rękopisie pozostawił m.in. „Kronikę Skrzyszowa”, „Kronikę Tych”, oraz „Kronikę kościołów rybnickich”. Zmarł 29 VII 1948 r. w Gatooma (Rodezja).
Benedykt Motyka